Wani
dadi Cilaka
Dening
: Armin Retno Vitasari
Wanita kang kudu digugu
yaitu ibu, amarga ibu anggone ngrawat anake nanggo jiwa lan ragane. Ora kenal
kesel anggone nggedhong nalika anake iseh cilik. Ora kober leren nalika anake
nangis.
Sawijining dina
mbok Inah katon sebel banget amarga anak wadone jenenge Surtini ora ngerti
gawean. Surtini iseh sekolah ana ing bangku SMA kelas 3. Simboke kerep nyeneni
amarga Surtini sing kerep mbantah lan bisa mangsuli nalika diwenehi pangerten
sing becik. Mbok Inah namung nyambut gawe dadi tukang umbah-umbah, gajine namung
saka buruh umbah-umbah. Dene bojone, Pak Rudi namung kuli bangunan. Sing nunggu
nalika mengko ana wong sing mbutuhake tenagane, Pak Rudi kudu siap karo
rombongane nguli. Surtini kuwi anak tunggal oran duwe mbakyu utawa adhi.
“Nduk Sur, gek
ndang tangi wis wayah subuh ndang sholat”, celuke Mbok Inah marang Surtini.
Nanging Surtini ora semaur babar pisan, malah mbenakne kemul lan turu maneh. Diceluki
bola-bali ora ana respon, Mbok Inah banjur nggebyur awake Surtini nganti tangi.
“mbok aku iki jane anakmu apa dudu to? Kok pendhak esuk gur to seneni wae, aku
iki wis gedhe, wis bisa mikir awakku dhewe, mengko yen wayah tangi aku lak yo
tangi”, tandhese Surtini karo nyeni simboke. Krunggu anake ngomong ngono Mbok
Inah banjur mangsuli, “anak ora duwe matur nuwune blas karo wong tuwa, kowe
biyen tak openi kanthi rasa welas asih, nanging bareng wis gedhe malah gawe
larane ati wae”. Surtini ora semaur maneh namung meneng karo ulat sing katon
sebel karo Mbok Inah. Dheweke banjur lunga saka paturon menyang kamar mandhi
adus.
Sawise adus lan siap-siap
mangkat sekolah, Surtini ora sarapan, langsung pamitan njaluk dhuwit sangu
nanging Surtini namung diwenehi dhuwit limang ngewu. Surtini ora gelem nampa
yen simboke ora menehi dhuwit satus ewu. Dheweke mendhing mati keluwen yen gur
diwenehi dhuwit imang ewu. Simboke banjur ngakon sarapan dhisik, amarga ngirit
ora usah jajan ana sekolahan. Krunggu rame-rame ana nggandhok, Pak Rudi banjur
tangi lan takon ana apa kok suwarane banter banget. Pak Rudi nggumun saben dina
simbok lan anak kok ora leren sing padu. Banjur Pak Rudi ngadhemane kahanan,
lan ngajak sarapan bareng-bareng. Nanging Surtini tetep ora gelem sarapan,
dheweke banjur lunga tanpa kocapan apa-apa.
Ana sekolahan Surtini kerep
mlebu BK, lan uga tau mbolos wayah pelajaran. Bapak lan simboke Surtini uga wis
mangerteni bab kuwi, nanging simboke sing kerep nyeneni ora bisa kasil angone
ngandhani Surtini.
Senen esuk wayah subuh,
wanita sing sajak iseh ngantuk rupa melas, rambute sing iseh katon ireng laku
iseh ringas katon tangi lan nggugah anake yaiku Surtini. Amarga dina kuwi
Surtini arep Ujian Nasional. Nanging iseh kaya biyasane, Surtini durung gelem
tangi yen durung jam 6 lan waya adus. Simboke banjur menyang pawon nglekasi
masak. Pak Rudi uga tangi lan siap-siap arep nyambut gawe. Priya sing gagah
gedhe pawakane kuwi nglamar gawean ana Jakarta, dhuwite amblas amarga diapusi
karo wong sing tawa lowongan pagaweyan. Priya sing katon sabar kuwi banjur nrima
yen durung rejekine dheweke.
Nalika ujian wis rampung,
surtini namung ana ngomah nunggu dina pengumuman kelulusane. Nanging dheweke
ora tau gelem ngewani gaweyane simboke, dina-dina namung diseneni Mbok Inah
nanging dheweke bisa mangsuli.
Dina pengumuman Ujiane
Surtini wis kalampahan, Mbok Inah sing katon iseh ayu praupane. Bali saka
sekolahan njupuk pengumumane Surtini, dheweke katon kaget menawa Surtini ora
lulus anggone sekolah ana SMA. Mbok Inah banjur nangis pikirane montang-manting
mikir anak siji ora ngajeni babar pisan karo wong tuwa. Bareng dina kelulusan
anake ora lulus. Atine Mbok Inah saya kelara-lara amarga anake ora bisa
namatake sekolah. Surtini mbuh menyang ngendi dina kuwi ora katon ana ngomah.
Sanalika Mbok Inah wis bisa
nentremake pikirane, amarga Pak Rudi wis bali anggone nyambut gawe. Mbok Inah
banjur nyritakake kabeh marang bojone. Krunggu Mbok Inah mrathelakake apa sing
wis kadadeyan, Pak Rudi rupane abang kabeh katon nesu banget.
“Anak ora ngerti rekasane
wong tuwo malah gawe isine wong tuwa”, onmonge Pak Rudi karo nesu nyeluk
Surtini. Nanging bocahe ora ana ngomah. Simboke banjur ngareh-areh bojone
ngakon sabar. Sawise keranone padha sareh pikire, ana wong dhodhog-dhodhog
lawang. Lan mecahne lamunane Mbok Inah lan Pak Rudi mau. Banjur dibukak
lawange, jebul sing teka pak polisi menehi kabar. Sadurunge njelasake, pak
polisi mau takon apa bener iki omahe Surtini. Banjur Mbok Inah mangsuli, “nggih
leren pak, wonten menapa?”. Pak polisi banjur menehi kabar yen Surtini
kecelakaan nalika trek-trekan ngrayakake kelulusan. Lan kondisine Surtini parah
banget amarga tabrakan karo bis gedhe.
Mbok Inah lan Pak Rudi
banjur kaget ora bisa nahan tangis lan ujiana malah tambah maneh. Kekarone
banjur menyang rumah sakit. Satekanne rumah sakit, surtini wis dirawat neng
kono. Surtini tatu sikile lan kudu dikethok, keprunggu kandane dhoktere somboke
banjur nglokro ora duwe daya. Dene Pak Rudi iseh kuwat, nanging atine iseh
mangkel karo Surtini. Sawise kuwi Mbok Inah lan Pak Rudi mlebu menyang kamar sing
dianggo ngrawat Surtini, ana kono Surtini nangis mengguk-mengguk. Lan dheweke
sadar apa sing dilakoni kuwi salah banjur dheweke njaluk ngapura marang bapak
lan simboke. Nanging Pak Rudi mlengos katon iseh nesu. Mbok Inah banjur
ngerih-erih, menawa Surtini kuwi anak siji-sijine aja nganti disia-sia. “Namung
iki dhuweke dhewe sing dititipake Gusti, Pak”. Tandhese Mbok Inah. Pak Rudi lan
mbok Inah banjur nampa pangapurane Surtini lan kabeh padha rangkulan. Eluhe
padha dleweran, Surtini katon getun banget wis wani marang wong tuwane. Lan
saiki sikil tengene diamputasi amarga kecelakaan nalika trek-trekan. (cuthel)
0 komentar:
Posting Komentar