Crita Cekak "Aja Remeh Karo Wong Cilik"

Aja Remeh Karo Wong Cilik

Dening : Armin Retno Vitasari

Ora kaya biasane, dina kuwi Panji katon sedhih namung kancingan lawang ana kamare. Priya sing resik tur anake wong sugih kuwi pancen akeh sing nyenengi nanging Panji durung cocok karo kekarepane. Ana wong wadon sing pancen diincer karo Panji, wong wadon kuwi mau jenenge Meliana. Pawongane lencir kuning, dhuwur lan ayu praupane. Nanging Panji durung wani ngandharake perasaane kuwi. Dheweke katon sedhih amarga ibune ora nyarujuki menawa Panji tepung karo Meliana. Pak Kardi bapake Panji wis tilar donya nalika Panji iseh SMA. Dene Bu Ratih kuwi nyambut gawe ana sawijining bank swasta.

“Kula pamit mangkat kerja rumiyin, Bu!” tuture Panji marang ibune karo ngathungake tangan nyalami Bu Ratih.

“Iya, ngati-ati anggonmu nyambut gawe lan dieling-eling welinge ibuk, aja nganti kowe tetepungan karo Meliana ya, Le!” jawabe Bu Ratih. Nanging Panji namung meneng wae ora mangsuli maneh. Ibune nduweni alesan kena apa dhewek ora ngarujuki hubungane Panji karo Meliana. Ibune kepingin menawa Panji kuwi golek jodho sing cocok karo sugihe. Amarga Meliana kuwi anake wong ora duwe tur lulus SMA namung dadi pengangguran.

          Bu Ratih wis duwe calon kanggo Panji kang luwih ayu tur padha sugihe. Jenenge Sinta, nanging Panji ora cocok karo pilihane ibune kuwi mau. Panji wis ngrasa yen Sinta kuwi sifate ora kaya Meliana.

          Minggu esuk ana wong dodhog-dhodhog lawang, Bu Ratih sing lagi masak ana mburi banjur nyelehake ladinge lan menyang ngarep mbukak lawang, jebul sing teka Sinta. Bu Ratih sing katon kaget banjur ngakon Sinta mlebu. “Sowan kula mriki badhe ngajak Mas Panji medhal, Bu”, menapa Mas Panji wonten dalem?”. Pitakone Sinta. Bu Ratih banjur mangsuli, “oh… ana ndhuk nanging iseh turu coba tak gugahe dhisik”. Bu Ratih banjur menyang kamare Panji lan nggugah anake lanang. Nanging Panji ora gelem diajak Sinta Lunga, dheweke pilih turu ketimbang lunga karo Sinta.

          Sasuwene ana ngomah Bu Ratih, Sinta namung meneng wae ora ngewangi masak ana mburi. Dheweke malah nonton TV karo ngemil ana ruang tengah. Nanging BuRatih tetep ora peduli marang sikape Sinta, amarga Sinta Kuwi anake wong Sugih. Let sedhela Sinta pamitan mulih alesane ditelpon kancane arep diajak dolan menyang mall.

          Jebul Sinta mau dolan karo wong lanang yaitu Riyan, dheweke katon akrab banget kaya ana tali katresnan. Pancen gunemane Riyan nyeluke marang Sinta nganggo sebutan sayang, lan ora salah maneh Riyan kuwi pacare Sinta. Ngakune marang Bu Ratih yen dheweke iku iseh dhewekan durung duwe pacar utawa cedhak karo wong lanang. Bu Ratih uga percaya wae karo gunemane Sinta, amarga Sinta kuwi anake wong sugih.

          Sawijining dina Bu Ratih menyang pasar dikancani karo Panji. “Badhe mundhut menapa ta, Bu?”, pitakone Panji marang ibune. “Arep blanja sayur, Le” jawabe Bu Ratih. Panji lan ibune sing iseh katon kuat lakune kuwi menyang pasar numpak motor. Tekan pasar motor dititipne ana sebrang dalan. Nanging Panji namung ngenteni ana parkiran motor ora ngancani ibune mlebu pasar. Bareng wis entuk kabeh butuhe sing dituku, Bu Ratih banjur nyebrang dalan. Pancen dalane rame banget, wanita sing katon iseh lincah lakune kuwi kangelan nalika arep nyebrang dalan. Sanalika Bu Ratih leren ngeyup dhisik amarga kesel ngadeg lan ngulati kahanan sing pancen umpek-umpekan dalane. Wektu kuwi Panji ngepasi ora ngancani ibune mlebu pasar, biasane sok ngancani lan ngewangi nggowo blanjanane.

          Wis sawetara suwe Bu Ratih anggone leren banjur nekad nyabrang amarga selak masak kanggo sarapan. Tekan tengah dalan krungu swara klakson mobil banter banget, ora let suwe ana sing nggeret Bu Ratih minggir. Lan mobil mau nabrak wong sing nulungi Bu Ratih, kahanan wis padha panik lan ngrubungi kacilakan kuwi. Getih katon mili ana ing raine bocah wadon sing nulungi Bu Ratih, tatune ana ing sirahe. Jebul bocah wadon sing wani ngorbanake nyawane kanggo nulungi Bu Ratih kuwi mau Meliana kancane Panji sing uga padha senenge. Sasuwene dikrubungi wong akeh, ambulan teka lan nggowo Meliana menyang rumah sakit.

          Bu Ratih kaget ora percaya yen bocah sing nulungi dheweke kuwi mau Meliana sing pancen ora disenengi nalika tepung karo anake lanang. Panji ora weruh yen ana kacilakan ana kono. Bu Ratih gage menyang parkiran nemoni Panji lan nyritakake kadadeyan mau. Bu Ratih katon mili eluhe orang nyangka lan ora ngira, Meliana atine kaya malaikat. Ati sing wis dilarani dening Bu Ratih nalika ora diolehake tetepungan karo Panji kuwi, ora gawe gething atine Meliana marang Bu Ratih.

          “Sampun getun, Bu! Sumangga kula dherekaken wangsul rumiyin lajeng menyang rumah sakit tuwi kahananipun Meliana ingkang sampun nylametake ibu”, tuture Panji karo gemeter lan katon pucet raine. Bu Ratih namung meneng wae banjur nggonceng ana motor. Tekan ngomah wong loro mau banjur gage menyang rumah sakit niliki kepiye kahanane Meliana amarga mau tatune lumayan parah.

          “Muga-muga wae Meliana ora  kena apa-apa ya, Le!”. Dongane Bu Ratih ana dalan karo nangis getun amarga wis natuni atine Meliana.

          “Inggih, Bu!”. Jawabe Panji namung singkat. Panji katon nguwatirake kepiye kahanane Meliana. Wanita sing pancen ditresnani wiwit dhisik. Tekan rumah sakit, Bu Ratih lan Panji banjur takon kamar sing nggo ngrawat Meliana korban kacilakan. Ana ngarep ruang UGD wis ana bapak lan ibune Meliana sing lagi panik nunggu kepiye kahanane anake. Bu Ratih lan Panji banjur njaluk pangapura marang bapak lan ibune Meliana, amarga wis ngrendahake drajate.

          Sasuwene nunggu, dhoktere banjur metu ngandhani menawa Meliana kudu dioperasi nanging Pak Abdul lan Bu Neni ora duwe biaya kanggo operasi anake. Krunggu omonge dhokter, Bu Ratih saguh bayar biaya operasine Meliana. Sorene Meliana wis rampung dioperasi lan dipindhah ana ruang perawatan.

          “Matur Nuwun sanget nggih Bu, sampun biyantu biaya operasi kula”, omonge Meliana nalika Bu Ratih, Panji, lan uga bapak ibune Meliana niliki dheweke. “Ora ndhuk, ibu sing kudune matur nuwun banget karo kowe, kowe wis nulungi ibu nganti kowe cilaka kaya ngene lan ibu njaluk ngapura karo kowe amarga dhisik ibu ora ngolehne Panji tepung karo kowe”, jawabe Bu Ratih. “Saiki ibu wis ngerti endi sing becik lan endi sing ala, ibu nyarujuki yen kowe bisa bebarengan karo Panji”, tandhese Bu Ratih. Panji krungu ibune ngomong ngono mau banjur katon sumringah. “Matur nuwun, Bu sampun nyarujuki kula kaliyan dhik Meliana tetepungan dados katresnan ingkang dipunrestoni”, tuture Panji bungah banget. Ana kono kabeh padha rerangkulan. Pak Abdul lan bojone uga melu seneng lan matur nuwun banget karo Bu Ratih. Sarta bersyukur amarga Bu Ratih wis sadar yen wong cilik kuwi uga duwe ati sing pancen gedhe banget. (cuthel)