Minggu, 06 Desember 2015

Crita Cekak "Tresna kang Lena"


Tresna kang Lena
Dening : Armin Retno Vitasari

            Sawijining dina ing desa Pojok, Tuti ngrewangi ibune masak kanggo dodolan sego ana ngarep omahe. Bu Sulastri mbukak warung makan ana ngomah. Dene Pak Sahid bojone namung petani biyasa. Sing asile namung njagakake kahanan bumi. Dhuwite ora sepiraa, nanging bisa cukup kanggo nyambung napas. Dene kanggo sekolahe Tuti lan adhine cukup ngandelane bea siswa. Tuti wis kelas telu SMA, Tina adhine isih SD kelas enem. Nanging semangate Tuti kanggo nuntut ilmu ora kendeg merga biyaya sekolah. Dheweke saben Ujian Akhir Semester mesthi entuk juara terus. Mula bapak lan ibune nyemangati terus kanggo masa depanne anake.
            Nalika wayah sore ana wong uluk salam ing ngarep lawang. Tuti gage mbukak lawang jebul sing teka mas Sandi. Priya sing seneng karo Tuti, nanging bapak lan ibune Tuti durung ngrestoni Tuti.
            “Dhik, ayo tak ajak metu mlaku-mlaku neng alun-alun”, ajake Sandi nalika mertamu neng ngomahe Tuti. Tuti gugup lan katon wedi banget. “Arep ana acara apa to Mas neng alun-alun barang?”, saute Tuti karo gugup. Sasuwene padha jagongan, Pak Sahid mulih saka sawah lan meruhi Mas Sandi lagi jagongan karo Tuti anake. Wong loro mau banjur wedi mengko nek Pak Sahid nesu. Jebul Pak Sahid namung gemreneng kandha menawa wayah sore gek ndang padha mulih, ora pantes dolan suwe-suwe.
            Krungu pocapane bapake Tuti, Mas Sandi banjur pamitan mulih. Mas Sandi umbar janji menawa dheweke bakal bisa ngentukake atine Tuti, amarga praupane sing resik tur ayu. Sandi bakal nglakokake apa wae kanggo mgluluhake atine bapak lan ibune Tuti. Tuti kuwi bocah wadon sing dibanggakake Pak Sahid lan Bu Sulastri. Lan uga Tina adhine ora luput karo perhatianne wong tuwo. Pak sahid lan Bu Sulastri kepengin anak-anake terutama Tuti anak pambarepe kuwi, bisa njunjung drajate wong tuwo supaya dadi anak sing migunani.
            Setu esuk tangi turu, Tuti banjur adus siap-siap mangkat sekolah. Naging sadurunge mangkat sekolah, Tuti biyasane ngrewangi ibune masak dhisik. Dheweke pancen bisa ngerti ngenani pagaweyane wong tuwane. Jam enem punjul seprapat, Tuti wis pamitan mangkat sekolah. Amarga dheweke ngeterake adhine sisan. Ana sekolahan Tuti di senengi dening kanca-kancane, merga dheweke seneng tetulung lan ora mbedak-mbedakake kancane. Menawa ana sing arep njaluk warah ngenani pelajaran, Tuti mesthi langsung ngajari kanca-kancane.
            Dina kelulusan wis arep nekani Tuti, wektu kuwi Tuti wedi banget amarga pengumuman bea siswa mlebu perguruan tinggi uga diumumake. Jam telu sore Tuti lan Pak Sahid mangkat menyang sekolahane Tuti. Sawise acara kawiwitan, Tuti donga supaya asile Ujian apik lan bisa mbanggakake bapak lan ibune. Jantunge kroncalan nalika diumumake sepuluh besar asil Ujiane. Lan Tuti ora nyangka nek dheweke diceluk jenenge kanthi nilai Ujian tertinggi. Dheweke banjur ngrangkul bapake nangis nalika jenenge mlebu sepuluh besar lan entuk juara siji sak sekolahan.
            Tuti lan Pak Sahid munggah panggung nrima hadiah. Sawise kuwi ana maneh pengumunan bes siswa sing kalebu sepuluh besar mlebu perguruan tinggi.  Salah sijine yaitu jenenge Tuti kalebu ana ing Fakultas Ekonomi ing Universitas Indonesia. Tuti bungah nalika mboyong asil sing nyenengake. Sawise acara, Tuti lan Pak Sahid banjur mulih. Tuti bersyukur banget merga donga lan semangate saka wong tuwane bisa kasil. Dheweke bisa ngangkat drajate Pak Sahid lan Bu Sulastri.
            “Bu, matur nuwun kangge donganipun ibu saha bapak, kula lulus kanthi biji ingkang sae lan ugi angsal bea siswa mlebet perguruan tinggi”, tandhese Tuti nalika wis tekan ngomah.
            Bu Sulastri banjur ngambungi Tuti karo ngrangkul. Tangise ora iso kandeg merga seneng banget bersyukur anake iso lulus kanthi biji sing apik. Lan uga bisa nglanjutake kuliyah ana ing perguruan tinggi negeri nanggo bea siswa.
            Seminggu maneh Tuti wis mulai mlebu kuliyah, dheweke bakal menyang Jakarta lan ninggalake bapak, ibu, lan uga adhine sing wis mlebu SMP. Tuti sedhih amarga bakal adoh karo wong tuwa sasuwene kuliyah neng Jakarta. Namung adhine sing bakal ngganteni dheweke kanggo ngrewangi wong tuwo. Tina uga wis ngerti pagaweyane Pak Sahid lan Bu Sulastri. Dheweke asring ngewangi Bu Sulastri. Dadi Tuti ayem amarga bapak lan ibu ora dhewe nalika ditinggal kuliyah neng Jakarta.
            Tekan Jakarta, Tuti nbanjur leren merga esuke wis mlebu kuliyah perdanane. Tuti senemg banget bisa nglanjutake sekolah neng perguruan tinggi. Dheweke bakal mbuktekake marang bapak lan ibune nek dheweke bakal gawe seneng lan ilmune bakal migunani. Sejene kuwi dheweke uga bakal ngentukake Mas Sandi, sing ndhisik durung direstoni dening bapak lan ibune. Saiki Tuti iseh hubungan terus karo Mas Sandi nanging dheweke adoh amarga Mas Sandi wis nyambut gawe ana luar Jawa. Tresnane marang Mas Sandi gedhe banget nganti direwangi ngenteni tekan lulus kuliyah lan golek gaweyan.
            Anggone kuliyah, Tuti lancar ora ana alangan. Wis patang taun dheweke ngrampungake kuliyahe ana Universitas Indonesia. Dina Minggu bapak, ibu, lan adhine Tuti mangkat menyang Jakarta kanggo ngrawuhi acara wisudhane Tuti. Dina Senin esuk Tuti sakaluwarga mangkat menyang acara wisudha. Tuti katon sumringah amarga dheweke wis bisa mentas saka perguruan tinggi lan bisa nyenengake kaluwarga. Kursi jejer-jejer ana gedung wis kebak diisi mahasiswa sing diwisudha. Siji-siji mahasisiwa diceluk mengarep. Sarjana Ekonomi wis nemplek ing samburine jenenge Tuti. Pak Sahid lan Bu Sulastri lega, Tuti wis ngrampungake kuliyahe kanthi lancar.
            Sawise diwisudha, Tuti lan kaluwarga banjur mulih. Tekan ngomah wis sore, banjur padha leren. Nalika Tuti ngabari Mas Sandi menawa dheweke wis rampung kuliyah lan wis wisudha, Mas Sandi katon cuwa banget. Ora kaya ndhisik nalika durung nyambut gawe. Apa Mas Sandi lagi akeh gaweyan kok respone sajak beda, gremenge Tuti.
            Senin esuk Tuti nglamar kuliyah ana ing perusahaan swasta ing kotane. Dheweke wis nglebokake surat lamaran pegaweyane, nagging kudu nunggu telung dina mengko nunggu panggilan saka perusahaan. Tuti banjur mulih maneh, satekane ana ngomah Tuti banjur ngrewangi ibune. Bu Sulastri iseh dodolan ana ngomahe, malah warunge sansaya rame wong. Pancen masakane Bu Sulastri kuwi enak banget. Dene Pak Sahid iseh nggarap sawah.
            “Nduk, lha olehmu nglamar gaweyan mau sidake piye?”, pitakone Bu Sulastri marang Tuti. “Kula sampun nglebetaken lamaran wonten perusahaan asing Bu, mangke nenggo tigang dinten melih. Amargi mangke tasih dipuntraining rumiyin Bu”, jawabe Tuti. “Ya wis muga wae kasil lan bisa ketrima, ndhuk”, lanjute Bu Sulastri. Bali sekolah krunggu rembuge ibu lan mbakyune, Tina uga melu seneng mbakyune wis nglamar gaweyan.
            Kemis esuk, Tuti entuk panggilan saka perusahaan ngandani nek dheweke ditrima ana perusahaan asing kabebut. Nanging Tuti kudu di training seminggu dhisik. Tuti seneng banget entuk kabar saka perusahaan kuwi. Dheweke banjur crita marang bapak lan ibune menawa surat lamarane wis ditrima lan Senin ngarep dheweke wis bisa nyambut gawe. Sawise ditraining seminggu, Tuti dadi karyawan tetap ing perusahaan kasebut. Dheweke seneng merga wis nyambut gawe lan ora nyusahake wong tuwo. Lan kudu mbiyantu marang bapak ibu, uga melu ngragadi Tina adhine sing saiki wis mlebu SMA. 
            Nalika Tuti mulih nyambut gawe, dheweke ngerti kaya Mas Sandi lagi gandhengan karo wong wadon. Nanging dheweke ora percaya nek kuwi bener Mas Sandi, wong priya sing ditresnani kuwi nyambut gawe ana luar Jawa. Lan urung ana kabar menawa arep bali. Bareng dicedhaki, jebul bener Mas Sandi karo calon bojone. Tuti kaget jebul wong wadon kuwi kancane nalika ana SMA. Mas Sandi banjur njelasake menawa dheweke ora betah ngenteni tresnane Tuti sawise rampung kuliyah. Tresnane Mas Sandi uga wis katon sirna marang Tuti. Lali amarga sasuwe tresna marang Tuti durung tau kok dolan bareng. Amarga Tuti durung oleh restune wong tuwa. Tuti krungu omongane Mas Sandi mau, banjur mbrebes mili. Luhe ora bisa diampet maneh. Dheweke banjur mulih kanthi rasa sing banget lara. Atine kaya di kuciwani dening tresna kang dadi lena amarga luwih apik ngrungokake pituture wong tuwa. Amarga restune wong tuwa kuwi luwih becik ditindakake supaya entuk berkah saka Gusti. (cuthel)

0 komentar:

Posting Komentar

Template by:

Free Blog Templates